Ziemniak to najchętniej uprawiane warzywo w Polsce i jedna z najważniejszych roślin uprawnych na świecie. Jest to równocześnie roślina dość wymagająca, tak glebowo, jak i pokarmowo. Nie jest też tajemnicą, że ziemniaki najlepiej rosną na nawozach naturalnych. Co jednak w sytuacji, gdy dostępność obornika czy gnojowicy jest mocno ograniczona? Odpowiedź poniżej.
Jaka gleba pod uprawę ziemniaka?
Ziemniaki nie mają zbyt dużych wymagań glebowych. Niskie pH im nie przeszkadza, wręcz przeciwnie, dobrze plonują w lekko kwaśnych glebach, zazwyczaj lepiej niż w glebach o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Zbyt wysokie pH podłoża sprawia, że roślina może chorować na parcha zwykłego.
Jeżeli jednak pH gleby jest zbyt niskie i jest ona zbyt kwaśna nawet pod uprawę ziemniaka, należy ten parametr obniżać stopniowo, a nie tuż przed sadzeniem. Oznacza to, że ewentualne wapnowanie należy przeprowadzić z przynajmniej rocznym wyprzedzeniem.
Zapotrzebowanie pokarmowe ziemniaka
Ziemniaki wymagają sporej ilości makroelementów. Przyjmuje się, że aby zebrać tonę plonu, należy średnio dostarczyć roślinom:
- ok. 6 kg potasu w postaci K2O;
- 4 kg azotu;
- 1-1,5 kg fosforu w postaci P2O5;
- 1-2 kg wapnia w postaci CaO;
- do 1 kg magnezu w postaci MgO;
- ok. 0,5 kg siarki;
Do tego oczywiście odpowiednie dawki mikroelementów, szczególnie cynku i manganu.
Oczywiście powyższe szacunki są mocno uśrednione. Pamiętajmy, że konieczna ilość dostarczanych składników odżywczych powinna zależeć nie tylko od zasobności gleby, ale również od odmiany uprawianych ziemniaków.
Nawożenie ziemniaków
Jak wcześniej napisano, ziemniaki najlepiej plonują na nawozach naturalnych. Tym niemniej w sytuacji, gdy dostępność obornika czy gnojowicy jest ograniczona, z oczywistych względów należy skorzystać z nawozów mineralnych. Najważniejszymi makroelementami, które należy w ten sposób dostarczyć, są azot, potas oraz fosfor.
- Azot potrzebny jest ziemniakom przez cały okres ich wegetacji. Pierwiastek ten pozytywnie wpływa na prawidłowy rozwój bulw oraz zawartość skrobi. Zbyt dużo azotu sprawi jednak, że zielona część rośliny zbytnio się rozrośnie, walory smakowe bulw również mogą być dalekie od ideału.
- Odpowiednia ilość fosforu sprawia, że bulwy są trwalsze, bardziej odporne na choroby oraz stres wodny.
- Potas jest prawdopodobnie najważniejszym makroelementem w uprawie ziemniaków. Nie tylko wpływa na gospodarkę wodną rośliny, ale również odpowiada za gospodarkę azotową, zawartość skrobi i witamin, czy ogólny stan bulw podczas długotrwałego przechowywania. Jeżeli będzie go jednak za dużo (co w polskich glebach, zazwyczaj ubogich w potas, zdarza się stosunkowo rzadko), bulwy będą zawierały mniejsze ilości skrobi na rzecz wody.
Podczas aplikacji potasu warto jednak pamiętać, że najlepiej do tego celu stosować nawozy, w których ten pierwiastek związany jest w formie siarczanowej. Dzieje się tak, ponieważ nawozy chlorkowe mogą mieć negatywny wpływ na parametry jakościowe oraz smakowe ziemniaków.
Nawożenie dolistne jako uzupełnienie nawożenia mineralnego
Chociaż oczywistym jest, że największą ilość składników odżywczych ziemniaki powinny czerpać z gleby, nic nie stoi na przeszkodzie, aby nawożenie mineralne ziemniaka uzupełnić nawożeniem dolistnym. Dolistnie można aplikować nie tylko mikroelementy, ale również azot oraz magnez.
