Technika czyszczenia ścieków oparta jest na mechanizmach technicznych oraz biologicznych, z opcją chemicznego wspomagania. Wygenerowane ścieki docierają do oczyszczalni trzema podstawowymi kolektorami: z kanalizacji ogólnospławnej, z centrum miasta i osiedla oraz najbliższej okolicy.

W pierwszej kolejności ścieki dochodzą do rzadkich krat umieszczonych w komorze dopływowej. Na tychże kratach trzymane są materiały o większych gabarytach (powyżej 10 cm).

Oczyszczalnia, lecz jaka?

Nieoczyszczone ścieki stanowią ryzyko dla ludzi, stworzeń oraz otoczenia, zwłaszcza wód. Więc oczyszczanie ścieków wydostających się z domu jest niezbędne, co poprawia nasze prawo. Ogólnie wyróżnia się oczyszczanie automatyczne oraz biologiczne. Odpowiednie oczyszczanie odbywa się dwuetapowo – beztlenowe podczyszczenie oraz oczyszczenie z wykorzystaniem bakterii tlenowych. Techniki czyszczenia ścieków wykorzystywane w osobistych oczyszczalniach ścieków ze względu na sposób realizacji innego kroku czyszczenia tlenowego.

W oczyszczalniach przydomowych ścieki oczyszcza się w sposób beztlenowy oraz tlenowy. Pierwszy krok – beztlenowy – odbywa się w osadniku gnilnym, kolejny – tlenowy – dobiera się samodzielnie. Wybór techniki zależny jest od wielkości działki, stanu wód gruntowych, drożności gleby i przystępności otwartych strumieni wodnych, np. rzeki lub jeziora. Przestrzeń działki jest „stosowana” poprzez drenaż rozsączający, protektor piaskowy i oczyszczalnię hydroponiczną. Opcją są oczyszczalnie ścieków z kamieniem czynnym bądź ze złożem biologicznym.

Oczyszczalnie ścieków biologiczne
Kwalifikuje się do nich oczyszczalnie z kamieniem czynnym i ze złożem biologicznym. Ich wykorzystania nie ogranicza ani typ terenu, ani stan wód gruntowych. Potrzebują mało miejsca (zwykle 8 m2), zatem nadają się na niewielkie działki. Niestety, są dosyć kosztowne w budowie oraz późniejszej obsłudze. Zbiornik oczyszczalni z kamieniem czynnym składa się często z trzech komór. Pierwsza pełni funkcję osadnika pierwszego (wchodzi w niej do automatycznego oderwania zabrudzeń), kolejna jest komorą napowietrzania, trzecia osadnikiem wtórnym. Ścieki, orientacyjnie oczyszczone w pierwszym osadniku, cyklicznymi ilościami podawane są do przegródki napowietrzenia, natomiast potem dalej.